Κατερίνα Ν. Σακελλαροπούλου

Η Κατερίνα Ν. Σακελλαροπούλου είναι δικαστικός και νομικός, και η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1956. Είναι απόφοιτη του Αρσακείου και πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1978).

Διορίσθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, κατόπιν διαγωνισμού, ως Εισηγητής το 1982 και προήχθη σε Πάρεδρο το 1988 και σε Σύμβουλο το 2000. Υπηρέτησε ως Πάρεδρος στο Γ’ Τμήμα και ως Σύμβουλος στο Ε’ Τμήμα του Δικαστηρίου. Στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής της άδειας (1987-1988) παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα δημοσίου δικαίου στη Γαλλία, στο Πανεπιστήμιο Paris II. Το 2015 προήχθη σε Αντιπρόεδρο και υπηρέτησε στο Γ’ Τμήμα. Το 2018 επελέγη πρώτη γυναίκα Πρόεδρος του Δικαστηρίου, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τον Φεβρουάριο του 2020.

Διετέλεσε Πρόεδρος της Ένωσης Δικαστικών Λειτουργών του Δικαστηρίου (1993-1995 και 2000-2001) και Πρόεδρος της Εταιρείας Δικαίου του Περιβάλλοντος (2015-2019). Δίδαξε επί σειρά ετών στην Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών.

Στις 22 Ιανουαρίου του 2020 εξελέγη από την Βουλή των Ελλήνων πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και ανέλαβε καθήκοντα στις 13 Μαρτίου. Η θητεία της έληξε στις 12 Μαρτίου 2025. Αναγορεύθηκε επίτιμη διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (2021), του Τμήματος Περιβάλλοντος του Ιονίου Πανεπιστημίου (2022), του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (2022), του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης της Σχολής Κοινωνικών, Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (2023), της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών και Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου (2024) και του Τμήματος Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης (2024).

Έχει συγγράψει σειρά άρθρων με θέματα, κυρίως, περιβαλλοντικού και χωροταξικού δικαίου, ισότητας των φύλων, προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων και κατοχύρωσης του κράτους δικαίου.

Emmanuelle Béart

Η Εμμανουέλ Μπεάρ είναι μία από τις πιο αναγνωρισμένες και γοητευτικές Γαλλίδες ηθοποιούς, με μαγνητική παρουσία και ένταση που χαρακτηρίζει κάθε της ερμηνεία. Κόρη του τραγουδιστή και ποιητή Γκι Μπεάρ και της Ζενεβιέβ Γκαλέα, μοντέλου, πέρασε την παιδική της ηλικία ανάμεσα στην Προβηγκία και τον Καναδά, πριν ακολουθήσει τον δρόμο της υποκριτικής. Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο ήρθε το 1986 με το φιλμ Η Μανόν των Πηγών του Κλοντ Μπερί, που της χάρισε το βραβείο Σεζάρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου και την καθιέρωσε ως μία από τις πιο ταλαντούχες ηθοποιούς της γενιάς της.

Ακολούθησαν συνεργασίες με σπουδαίους δημιουργούς: Ζακ Ριβέτ στο Η Ωραία Καυγατζού (1991), Κλοντ Σοτέ στο Μια Καρδιά τον Χειμώνα (Αργυρός Λέων, Βενετία 1992) και στο Η Νέλι και ο Κύριος Αρνό (Βραβείο Louis-Delluc 1995), αλλά και Φρανσουά Οζόν στο πολυβραβευμένο 8 Γυναίκες (2002). Διεθνώς έγινε γνωστή με το Mission: Impossible του Μπράιαν Ντε Πάλμα (1996).

Με περισσότερες από 60 ταινίες και θεατρικές παραγωγές, η Μπεάρ ξεχωρίζει για τους δυναμικούς, συχνά αντισυμβατικούς ρόλους της. Παράλληλα, υπήρξε Πρέσβειρα της UNICEF (1996–2006) και το 2023 συν-σκηνοθέτησε το ντοκιμαντέρ Un silence si bruyant (Μία τόσο ηχηρή σιωπή), δίνοντας φωνή στα θύματα αιμομιξίας. Φέτος εμφανίζεται στα Les Immortelles και Et Après, συνεχίζοντας να επιβεβαιώνει την κομψότητα, τη γενναιότητα και την αφοσίωση που την καθιστούν σπουδαία μορφή του σύγχρονου γαλλικού κινηματογράφου.

Mariah Antetokounmpo

Η Mariah Antetokounmpo είναι επιχειρηματίας, φιλάνθρωπος, πρώην αθλήτρια βόλεϊ στο Division I και director of strategic initiatives, Charles Antetokounmpo Family Foundation, με έργο που λειτουργεί σαν γέφυρα ανάμεσα στον αθλητισμό και την κοινωνική προσφορά.

Γεννημένη στο Φρέσνο της Καλιφόρνια, σπούδασε Διοίκηση Αθλητισμού και Κοινωνιολογία στο Rice University. Μετά την αποφοίτησή της, εργάστηκε στην NBA Summer League και τους Philadelphia 76ers, προτού λανσάρει το δικό της lifestyle brand, Sincerely, Mariah, που προάγει την αυτοεκτίμηση και την αυθεντικότητα.

Πέρα από τις επιχειρηματικές της δραστηριότητες, η Mariah νιώθει έντονα την ανάγκη να προσφέρει στην κοινωνία στην οποία ανήκει. Διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στο Charles Antetokounmpo Family Foundation, υλοποιώντας πρωτοβουλίες που στηρίζουν οικογένειες με ελλείψεις σε βασικές ανάγκες, συμπεριλαμβανομένων τη συγκέντρωση και τη διάθεση αγαθών (όπως πάνες και άλλα είδη για μωρά), καθώς και προγράμματα αντιμετώπισης, τις ανισότητες στο χώρο της υγείας για βρέφη και τις μητέρες τους. Η δράση της έχει αφετηρία στις προσωπικές της εμπειρίες και στο πάθος της να ενδυναμώνει τις ευάλωτες κοινότητες.

Η Mariah είναι εξάλλου υπερήφανη σύζυγος του σπουδαίου Έλληνα καλαθοσφαιριστή και σταρ των Milwaukee Bucks, Γιάννη Αντετοκούνμπο, και μητέρα των τεσσάρων παιδιών τους: του Liam (5), του Maverick (4), της Eva (2) και της Aria (8 μηνών). Σε κάθε της ρόλο, ως επιχειρηματίας, σύντροφος, μητέρα και πρέσβειρα αλλαγής, η Mariah φέρει την αυθεντικότητα, την ενσυναίσθηση και το όραμα της δημιουργίας χώρων όπου οι άνθρωποι νιώθουν ότι έχουν αξία.

Valeria Golino

Η Βαλέρια Γκολίνο είναι Ιταλίδα ηθοποιός, σκηνοθέτις, παραγωγός και σεναριογράφος με διεθνή καριέρα που εκτείνεται σε τέσσερις δεκαετίες. Ανακαλύφθηκε από τη Λίνα Βερτμίλερ (Scherzo, 1983) και έκανε το ντεμπούτο της στο Piccoli fuochi (1985). Ένα χρόνο αργότερα, κέρδισε το Βραβείο Volpi στο Φεστιβάλ Βενετίας για την ταινία Storia d’amore (1986).

Στο Χόλιγουντ έγινε γνωστή μέσα από ταινίες όπως Ο άνθρωπος της βροχής (1988), Ο Ινδιάνος δρομέας (1991), Στραβοί πιλότοι σε F-16! (1991) και Στραβοί πιλότοι σε F-16: Μέρος Δεύτερο (1993), Στο ευρωπαϊκό σινεμά ξεχώρισε σε έργα όπως η Σφαγή του κόκορα (1996) του Ανδρέα Πάντζη, όπου ερμήνευσε συγκλονιστικά μια κωφάλαλη γυναίκα, καθώς και στο Come il vento (2013), όπου υποδύθηκε την Αρμίδα Μιζερέρε, μία από τις πρώτες γυναίκες που διηύθυναν ιταλικές φυλακές. Για την ερμηνεία της στο Per amor vostro (2015) απέσπασε το δεύτερο Βραβείο Volpi.

Η Γκολίνο πέρασε στη σκηνοθεσία με το Miele (2013), που προβλήθηκε στο τμήμα Un Certain Regard του Φεστιβάλ Καννών, ενώ το πιο πρόσφατο σκηνοθετικό της εγχείρημα, Η Τέχνη της Χαράς (2025), βασισμένο στο μυθιστόρημα της Γκολιάρντα Σαπιέντσα, έκανε πρεμιέρα στις Κάννες και απέσπασε 14 υποψηφιότητες για τα βραβεία David di Donatello της Ιταλικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Παράλληλα, συνεχίζει μια λαμπερή καριέρα ως ηθοποιός, με πρόσφατες συμμετοχές στη βραβευμένη σειρά The Morning Show (2021) και στις ταινίες La vita bugiarda degli adulti (2022) και Te l’avevo detto (2023). Το 2025 πρωταγωνιστεί στα Fuori του Μάριο Μαρτόνε, Elisa του Λεονάρντο ντι Κοστάντσο και La gioia του Νικολάντζελο Τζελορμίνι.

Κατερίνα Ευαγγελάτου

Η Κατερίνα Ευαγγελάτου είναι Σκηνοθέτις Θεάτρου και Όπερας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για σύγχρονες αναγνώσεις κλασικών έργων σε μεγάλης κλίμακας παραγωγές. Συχνά μεταφράζει και διασκευάζει η ίδια τα έργα που σκηνοθετεί. Για 6 χρόνια (2019-2025) διετέλεσε με ιδιαίτερη επιτυχία Καλλιτεχνική Διευθύντρια του μεγαλύτερου πολιτιστικού οργανισμού της Ελλάδας, του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου. Είναι η πρώτη γυναίκα και το νεότερο άτομο που κατείχε ποτέ αυτή τη θέση. Κατά τη διάρκεια της θητείας της, το Φεστιβάλ εδραίωσε τη θέση του ως ένας από τους κορυφαίους πολιτιστικούς οργανισμούς της Ευρώπης και έχει επεκτείνει τις δραστηριότητές του κατά τη διάρκεια του χειμώνα, επινοώντας νέες πλατφόρμες και πυροδοτώντας δυναμικές συζητήσεις με το διεθνές και τοπικό κοινό, ενώ σημείωσε ρεκόρ θεατών, εισπράξεων και εισιτηρίων με ένα πρόγραμμα τολμηρό, διεθνές και εξωστρεφές.

Η Κατερίνα Ευαγγελάτου έχει σκηνοθετήσει πάνω από 30 μεγάλης κλίμακας παραστάσεις σε σημαντικούς χώρους και ιδρύματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως στο Εθνικό Θέατρο, το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, στην Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Κέντρο  Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, το Φεστιβάλ Τεχνών του Χονγκ Κονγκ και το Φεστιβάλ Θεάτρου Aranya στην Κίνα, το Θέατρο Όπερας και Μπαλέτου του Περμ στη Ρωσία και το Κρατικό Θέατρο του Άουγκσμπουργκ στη Γερμανία.

Για τις παραγωγές της έχει κερδίσει διεθνή αναγνώριση και έχει τιμηθεί με πολλές σημαντικές διακρίσεις. Πρόσφατα, της απονεμήθηκε μία από τις υψηλότερες τιμές της Γαλλικής Δημοκρατίας, τα διάσημα του Ιππότη του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων, σε αναγνώριση της προσφοράς της ως θεατρικής σκηνοθέτιδας και ως Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του Φεστιβάλ  Αθηνών Επιδαύρου.

Tonni Ann Brodber

Η Tonni Ann Brodber είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Δυτικών Ινδιών και κατέχει μεταπτυχιακούς τίτλους στις Σπουδές Ανάπτυξης και τη Διοίκηση Επιχειρήσεων από το London School of Economics και το ESADE Business School στη Βαρκελώνη.
Ανέλαβε επικεφαλής της γραμματείας του Women’s Peace and Humanitarian Fund (WPHF) των Ηνωμένων Εθνών τον Οκτώβριο του 2024. Διαθέτει εκτενή εμπειρία στην προώθηση της ισότητας των φύλων, την ανάπτυξη συνεργασιών και τη στενή συνεργασία με την κοινωνία των πολιτών σε εύθραυστες περιοχές σε όλο τον κόσμο.

Στο παρελθόν υπήρξε επικεφαλής του προγράμματος “Advancing Gender Justice in the Pacific” στο πολυεθνικό γραφείο UN Women στα Φίτζι, ενώ υπηρέτησε ως εκπρόσωπος του ίδιου γραφείου στην Καραϊβική.
Η Brodber υπηρέτησε επίσης ως ειδική σύμβουλος για Θέματα Φύλου στο Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (UNDP) στη Νότια Αφρική, συνεργάστηκε με το Πολυεθνικό Γραφείο UN Women στη χώρα και ίδρυσε το σημερινό Εθνικό Γραφείο UN Women στην Αϊτή.

Η επαγγελματική της εμπειρία περιλαμβάνει ακόμη διδασκαλία Διεθνών Σχέσεων και Σπουδών Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο Yanshan στην Κίνα, καθώς και τη σκηνοθεσία και συμπαραγωγή ταινίας για την Αϊτή.
Η Tonni Ann Brodber είναι μητέρα δύο παιδιών τα οποία μεγαλώνει μαζί με τον σύζυγό της.

Αμάντα Μιχαλοπούλου

Η Αμάντα Μιχαλοπούλου είναι συγγραφέας. Έχει γράψει εννιά μυθιστορήματα, τρεις συλλογές διηγημάτων και μια νουβέλα. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Διηγήματος του περιοδικού Ρεύματα για το Έξω η ζωή είναι πολύχρωμη (1993), το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού Διαβάζω για το Γιάντες (1996), το Βραβείο Διεθνούς Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών και το Καταλανικό Liberis Liber για το Θα ήθελα (2005), το Βραβείο Διηγήματος του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για τη Λαμπερή Μέρα (2012). Τα μυθιστορήματά της “Γιατί σκότωσα την καλύτερή μου φίλη” και “Η γυναίκα του Θεού” έφτασαν στη βραχεία λίστα του Βραβείου ALTA στις ΗΠΑ. Τον Ιούλιο του 2021 το θεατρικό της “Η Φαίδρα καίγεται” ανέβηκε στη μικρή Επίδαυρο.

Έχει ζήσει και γράψει στο Βερολίνο (DAAD και LCB), στην Κίνα (Shanghai Writers Association), στις ΗΠΑ (Edward Albee Foundation, Ledig-Rowohlt, Bellagio Rockefeller Foundation etc.) Συμμετείχε επίσης στο διεθνούς φήμης Iowa International Writers Program. Έργα της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες.

Τελευταίο της έργο είναι «Το μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη» (εκδ. Πατάκη 2025)- ένα μυθιστόρημα για τη μητρότητα και τη θυγατρικότητα.

Ζει στην Αθήνα και διδάσκει δημιουργική γραφή.